Luisterend via Grooveshark naar een selectie Beatles-tracks
lees ik de informatie over Ding 21. Dat ziet er bibliotheekgericht uit.
De bibliotheek van Ann Arbor heeft een boeiende catalogus online waar je ouderwetse bibliotheekkaartjes zelf van commentaar kan voorzien.
Aquabrowsers zijn al een wat ouder verschijnsel - zou ik niet direct met Web 2.0 associëren. De kracht en zwakte ervan zit natuurlijk ind e verbanden die worden gelegd. Voor eerstekeergebruikers van catalogi lijkt me het een mooie aanvulling maar voor studenten en docenten in het Hoger Onderwijs is het denk ik niet echt een onmisbaar gereedschap. Maar misschien dat ze daar in Den Haag anders over denken, de collegae daar hebben een aquabrowser in actie.
Ook daar wordt Beatles aan Bottles gerelateerd. Dat is geen echte semantische relatie. Daar heb je toch echt een mens voor nodig, om Beatles aan muziek, of aan cultuur of voor mijn part aan Liverpool te koppelen. Context is onmisbaar en kan niet geautomatiseerd worden. Of, zoals het op onderzoeksinformatie wat wollig staat: "Connectieven die deze relaties uitdrukken zijn volgens semantici vaak slechts (conventionele) implicaturen. De interpretatie van temporele relaties is tot op zekere hoogte afhankelijk van de (teksttypologische) context waarin ze voorkomen.".
Heb me aangemeld voor MyDiscoveries bij de OBA en maakte bij wijze van recensie een kort berichtje bij een boek van mijn vader: De kellner en de levenden. Blijkbaar kan ik er niet naar linken, - en als ik als niet ingelogd de titel op zoek, krijg ik de recensie ook niet te zien. ... En ik zie ook geen mogelijkheid om te zoeken naar recensies van anderen.
Dan maar voor de nieuwsgierige mens de tekst hieronder:
Spanning en humor in apocalyptisch verhaal
Voor de ongeoefende lezer die eens aan een Vestdijkboek wil beginnen, zouden de Anton Wachterromans wat massief of oeverloos kunnen overkomen. Misschien moet je eerst Proust hebben leren kennen om je volledig te kunnen verdiepen in de Harlingse jeugdherinneringen. Maar Kellner en de Levenden is andere koek. Een met vaart, humor en spanning geschreven verhaal over het laatste oordeel, waarbij 12 ogenschijnlijk willekeurige flatgenoten per abuis in de Apocalyps verzeild raken. Zowel de verhaallijn als de theologische achtergrond geven stof tot humor + nadenken.
Luisterend via Grooveshark naar een selectie Beatles-tracks
lees ik de informatie over Ding 21. Dat ziet er bibliotheekgericht uit.
De bibliotheek van Ann Arbor heeft een boeiende catalogus online waar je ouderwetse bibliotheekkaartjes zelf van commentaar kan voorzien.
Aquabrowsers zijn al een wat ouder verschijnsel - zou ik niet direct met Web 2.0 associëren. De kracht en zwakte ervan zit natuurlijk ind e verbanden die worden gelegd. Voor eerstekeergebruikers van catalogi lijkt me het een mooie aanvulling maar voor studenten en docenten in het Hoger Onderwijs is het denk ik niet echt een onmisbaar gereedschap. Maar misschien dat ze daar in Den Haag anders over denken, de collegae daar hebben een aquabrowser in actie.
Ook daar wordt Beatles aan Bottles gerelateerd. Dat is geen echte semantische relatie. Daar heb je toch echt een mens voor nodig, om Beatles aan muziek, of aan cultuur of voor mijn part aan Liverpool te koppelen. Context is onmisbaar en kan niet geautomatiseerd worden. Of, zoals het op onderzoeksinformatie wat wollig staat: "Connectieven die deze relaties uitdrukken zijn volgens semantici vaak slechts (conventionele) implicaturen. De interpretatie van temporele relaties is tot op zekere hoogte afhankelijk van de (teksttypologische) context waarin ze voorkomen.".
Heb me aangemeld voor MyDiscoveries bij de OBA en maakte bij wijze van recensie een kort berichtje bij een boek van mijn vader: De kellner en de levenden. Blijkbaar kan ik er niet naar linken, - en als ik als niet ingelogd de titel op zoek, krijg ik de recensie ook niet te zien. ... En ik zie ook geen mogelijkheid om te zoeken naar recensies van anderen.
Dan maar voor de nieuwsgierige mens de tekst hieronder:
Spanning en humor in apocalyptisch verhaal
Voor de ongeoefende lezer die eens aan een Vestdijkboek wil beginnen, zouden de Anton Wachterromans wat massief of oeverloos kunnen overkomen. Misschien moet je eerst Proust hebben leren kennen om je volledig te kunnen verdiepen in de Harlingse jeugdherinneringen. Maar Kellner en de Levenden is andere koek. Een met vaart, humor en spanning geschreven verhaal over het laatste oordeel, waarbij 12 ogenschijnlijk willekeurige flatgenoten per abuis in de Apocalyps verzeild raken. Zowel de verhaallijn als de theologische achtergrond geven stof tot humor + nadenken.
